Στον απαιτητικό κόσμο του τζούντο, όπου η δύναμη, η τεχνική και η στρατηγική συνδυάζονται σε μια συνεχή «μάχη», ο ρόλος του προπονητή είναι καθοριστικός. Και ο πιο ειδικός για να το επιβεβαιώσει, είναι ο εθνικός προπονητής Νίκος Ηλιάδης. Ο άνθρωπος, που από το 1999 βρίσκεται πίσω από την «άνοιξη» του ελληνικού τζούντο και ο άνθρωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο άθλημα, μια εβδομάδα μετά και το ασημένιο μετάλλιο της Ελισάβετ Τελτσίδου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μαυροβουνίου, άνοιξε την καρδιά του στο επίσημο site της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τζούντο μιλώντας για τις προκλήσεις, τις επιτυχίες, τις ελπίδες και τις ανησυχίες που συνοδεύουν την προσπάθεια ανάπτυξης του αθλήματος στη χώρα μας. Από την ανασκόπηση των πρόσφατων αγώνων και την ανάλυση των επιδόσεων των αθλητών, μέχρι τις προσπάθειες για βελτίωση των συνθηκών προπόνησης και την προώθηση του αθλήματος στις μικρότερες ηλικίες, ο Νίκος Ηλιάδης δεν διστάζει να θίξει καίρια ζητήματα και να εκφράσει την άποψή του με ειλικρίνεια και πάθος. Μέσα από τις δηλώσεις του, αναδεικνύεται η σημασία της σκληρής δουλειάς, της ομαδικής προσπάθειας, της συνεργασίας και της αφοσίωσης, στοιχεία που θεωρεί απαραίτητα για την επίτευξη των υψηλών στόχων.
Η συνέντευξη του Νίκου Ηλιάδη στο hjf.gr:
ΕΡ: Το ελληνικό τζούντο, εδώ και κάποια χρόνια, έχει στην πρώτη γραμμή την Ελισάβετ Τελτσίδου στις γυναίκες και τον Θεόδωρο Τσελίδη στους άνδρες. Η Έλσα μάλιστα πρόσφατα είχε και back to back ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό. Πίσω τους, έρχεται μια νέα γενιά αθλητών, νέων ταλέντων. Πότε θα έρθει η ώρα να πάρουν την σκυτάλη;
ΑΠ: Η Τελτσίδου για δεύτερη σερί χρονιά κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο, γεγονός που αποδεικνύει τη σταθερότητά της και την αφοσίωσή της στο άθλημα. Πέρυσι, στην πραγματικότητα αδικήθηκε. Θα έπρεπε να είχε πάρει την πρώτη θέση. Φέτος στον τελικό νομίζω ότι έκανε ένα "δώρο" στην αθλήτρια από την Ουγγαρία. Θα μπορούσε να νικήσει, αλλά ίσως δεν την υπολόγισε σωστά. Αυτό βέβαια δεν μειώνει σε τίποτα την επιτυχία της. Το ασημένιο μετάλλιο είναι μια τεράστια επιτυχία. Τίποτα δεν γίνεται στην τύχη. Φέτος νίκησε τους μεταλλιούχους των Ολυμπιακών Αγώνων και έδειξε ότι έχει μέλλον. Θεωρώ ότι σε όποιον αγώνα και να πάει, υπολογίζουμε ότι θα βρίσκεται μέσα στα μετάλλια. Ο Τσελίδης, είχα πει μετά το Ολυμπιακό μετάλλιο, ότι θα έπρεπε να ξεκουραστεί τουλάχιστον έξι μήνες. Να αποστασιοποιηθεί από την ένταση και την πίεση, να πάρει αποστάσεις από συνεντεύξεις και συναντήσεις, για να μπορέσει να επανέλθει ανανεωμένος. Είχε φτάσει μέχρι και 105 κιλά! Πριν πάμε στο τουρνουά στο Μπακού, του είπα ότι δεν θέλω να παλέψεις με τόσα κιλά παραπάνω, αλλά να προσπαθήσεις να χάσεις βάρος, για να μπούμε σε διαδικασία εντατικής προετοιμασίας. Ευτυχώς, κατάφερε να χάσει τα κιλά και να ζυγιστεί στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό, παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες ήταν πέντε κιλά πιο πάνω από το όριο. Ήταν θετικό ότι τα κατάφερε γιατί δείχνει θέληση. Η παρουσία του στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ήταν σημαντική για να αποκτήσει αγωνιστικό ρυθμό ενόψει του Παγκοσμίου πρωταθλήματος της Ουγγαρίας που έρχεται. Και για τους δύο αθλητές βρισκόμαστε στην αρχή της χρονιάς και με δεδομένο ότι οι αγώνες αυτοί δεν προσφέρουν βαθμολογία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028, μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι σύντομα θα τους δούμε να είναι οι πρωταγωνιστές των κατηγοριών τους».
ΕΡ: Η Τελτσίδου δήλωσε πρόσφατα ότι προσπαθεί να αφήσει πίσω της, τους "εφιάλτες" από το Παρίσι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου ενώ ήταν φαβορί για το μετάλλιο, τελικά έμεινε εκτός. Πόσο άδικο ήταν για την Έλσα η απώλεια του στόχου;
ΑΠ: Ένα μήνα πριν από την Ολυμπιακούς Αγώνες, όλοι όσοι ασχολούνται με το τζούντο πίστευαν ότι η Τελτσίδου θα παλέψει στον τελικό με την Κροάτισσα. Δυστυχώς, στον αγώνα έγινε ένα λάθος, η αντίπαλος ήταν πολύ ψηλή και η Τελτσίδου προσπάθησε να κάνει μια τεχνική που δεν ταιριάζει σε αθλητές με μεγάλο ύψος. Έπεσε στην παγίδα. Αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Όλοι έχουν πλάτη, όλοι πέφτουν, όλοι κερδίζουν. Το σημαντικό είναι ότι η Τελτσίδου συνεχίζει να κατακτά μετάλλια και να μας κάνει περήφανους. Πιστεύω ότι δεν θα μας απογοητεύσει το 2028».
ΕΡ: Θα δοθεί και σε άλλους Έλληνες αθλητές η ευκαιρία να διεκδικήσουν την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028;
ΑΠ: Φυσικά και θα δοθεί η ευκαιρία. Πιστεύω ότι μπορούμε να πάμε με τέσσερις αθλητές. Με τα σημερινά δεδομένα. Έχουμε τον Μαρκαριάν στα -73 κιλά, που είναι τρίτος Παγκόσμιος στους νέους και στα -81 κιλά έχουμε δύο αθλητές (σσ Άρης Ζάραγκας, Μιχαήλ Τσουτλασβίλι). Ο Ζάραγκας στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό, λόγω έλλειψης εμπειρίας έχασε την ευκαιρία να φτάσει ψηλά στην κατάταξη, ενώ ο Τσουτλασβίλι έχει αρκετές διακρίσεις στο βιογραφικό του. Πιστεύω ότι σε μια από τις δύο αυτές κατηγορίες, θα έχουμε κάποια πρόκριση. Γιατί όχι και στις δύο. Είναι σημαντικό να δώσουμε ευκαιρίες σε όλους τους αθλητές, και οι προκρίσεις ξεκινούν το καλοκαίρι του 2026, οπότε υπάρχει χρόνος να προετοιμαστούν.
ΕΡ: Πρόσφατα συναντηθήκατε τον πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Ισίδωρο Κούβελο. Πείτε μου δύο λόγια για τη συνεργασία που έχει η ομοσπονδία με την ΕΟΕ...
ΑΠ: Θέλω να ευχαριστήσω την Ολυμπιακή Επιτροπή, ειδικά τον πρόεδρο, τον κ. Κούβελο, γιατί από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της Ολυμπιακής Επιτροπής, έχει επικοινωνία με τους αθλητές, τους προπονητές και με τις ομοσπονδίες. Δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ από την αρχή της χρονιάς οι ομοσπονδίες να πάρουν επιχορηγήσεις από την Ολυμπιακή Επιτροπή. Αυτό έγινε και μάλιστα ένα καλό αρκετό ποσό για προετοιμασία των αθλητών. Έχουμε εξαιρετική συνεργασία με την ΕΟΕ, η οποία πλέον ενδιαφέρεται για τους αθλητές. Χαίρομαι που βλέπω τον πρόεδρο της ΕΟΕ να ασχολείται αποκλειστικά με όλα τα θέματα.
ΕΡ: Πώς βλέπετε την ανάπτυξη του ελληνικού τζούντο στις μικρότερες ηλικίες; Υπάρχουν ταλέντα που ξεχωρίζουν και ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζετε στην προσπάθεια να αναδείξετε νέους αθλητές;
ΑΠ: Σε αυτές τις ηλικίες βλέπεις ότι κάποια παιδιά παλεύουν καλά, αλλά δεν μπορείς να κρίνεις ποιος θα γίνει μεγάλος αθλητής. Όλοι οι σύλλογοι δουλεύουν διαφορετικά: κάποιοι δίνουν έμφαση στην τεχνική, άλλοι στη δύναμη, άλλοι στην ταχύτητα. Η αλήθεια είναι ότι η πραγματική αξία ενός αθλητή φαίνεται όταν οι αθλητές αυτοί φτάνουν στις κατηγορίες εφήβων και νεανίδων. Και μάλιστα όχι από τον πρώτο χρόνο, ακόμα και σε αυτές τις ηλικιακές κατηγορίες. Πολλά πράγματα είναι απαραίτητα για να ξεχωρίσει ένας αθλητές: δεν αρκεί μόνο η δύναμη ή η τεχνική, αλλά χρειάζεται και ταυτόχρονη, σύγχρονη προετοιμασία. Πιστεύω ότι είμαστε σε καλό επίπεδο, γιατί πολλοί σύλλογοι πηγαίνουν σε διοργανώσεις στο εξωτερικό και κατακτούν μετάλλια.
ΕΡ: Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει το ελληνικό τζούντο σήμερα, και τι πρέπει να γίνει για να βελτιωθούν οι συνθήκες προπόνησης και να υποστηριχθούν περισσότερο οι αθλητές;
ΑΠ: Δυστυχώς, η έλλειψη οικονομικών πόρων αποτελεί σημαντικό εμπόδιο. Για να μπορέσουν οι αθλητές να συμμετάσχουν σε περισσότερες διοργανώσεις και να προετοιμαστούν κατάλληλα, χρειάζεται μεγαλύτερη οικονομική στήριξη. Επίσης, ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη προπονητηρίου, τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, ο Αλέκος Σαμπρής, σε συνεργασία και συνεννόηση με το Καυτανζόγλειο στάδιο, καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια. Βρίσκεται σε διαρκείς συναντήσεις προκειμένου να εξασφαλίσει μόνιμο χώρο προπόνησης για τα παιδιά της Βόρειας Ελλάδας. Στην Αθήνα ψάχνουμε ένα μέρος για να γίνει κέντρο προετοιμασίας. Εάν δεν υπάρχουν τέτοια προπονητικά καμπ, δεν υπάρχει περίπτωση οι αθλητές να φτάνουν στο υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο. Πρέπει να συμμετέχουν σε κοινές προετοιμασίες όλοι μαζί. Έστω τρεις φορές την εβδομάδα για να ανέβει το επίπεδο όλων των αθλητών.
ΕΡ: Παίρνοντας ως δεδομένο την απάντησή σας, ο Ηλίας Ηλιάδης στην ηλικία των 15 ετών, δεν είχε δείξει σημάδια ότι θα γινόταν ένας θρύλος του Παγκοσμίου τζούντο;
ΑΠ: Αν δεν πίστευα, δεν θα τον υιοθετούσα…
ΕΡ:… γνωρίζω ότι η υιοθεσία δεν έγινε γι` αυτόν τον λόγο, οπότε αυτό ήρθε στη συνέχεια.
ΑΠ: Φυσικά άλλοι λόγοι υπήρχαν, αλλά βλέποντας το ταλέντο του, ήθελα να προσφέρω το καλύτερο σε αυτόν τον αθλητή.
ΕΡ: … το βλέπατε δηλαδή στα μάτια του ότι αυτό το παιδί κάποια στιγμή θα γινόταν ένας τόσο σπουδαίος αθλητής που χαίρει Παγκόσμιας εκτίμησης…
ΑΠ: Ο Ηλίας στο πρώτο του Πανελλήνιο πρωτάθλημα έχασε. Είχε βγει τρίτος. Στην ηλικία των 15-16 ετών φάνηκε όμως πως ήταν διαφορετικός από τους υπόλοιπους αθλητές. Στην προπόνηση, στη συμπεριφορά. Στον Ηλία πάντα έπρεπε να του πεις: φτάνει πια με την προπόνηση. Αυτό δεν συμβαίνει με όλους τους αθλητές. Ακόμα και σήμερα κάνει περισσότερη προπόνηση ακόμα και από τους αθλητές. Είναι σπάνιο.
ΕΡ: Είναι ευχαριστημένος στη Σαουδική Αραβία;
ΑΠ: Έχει 3-4 νέους αθλητές που τους ετοιμάζει. Πιστεύω ότι σε 2-3 χρόνια θα τους δούμε ψηλά.
ΕΡ: Καταλαβαίνω ότι το ταλέντο από μόνο του δεν φτάνει για να μπορέσει ένας αθλητής να φτάσει ψηλά. Οπότε ο προπονητής βάζει τη δικιά του πινελιά στην εξέλιξη ενός αθλητή. Πείτε μας δύο λόγια για τον ρόλο των προπονητών…
ΑΠ: Κάποιος που θέλει να φτιάξει ένα δαχτυλίδι, δεν φτάνει μόνο να έχει στη διάθεσή του τον χρυσό και το διαμάντι. Πρέπει να είναι καλός μάστορας. Για να φτιάξει ένα σωστό κόσμημα. Αυτά πάνε μαζί. Δεν ξέρω κανέναν αθλητή χωρίς προπονητή να κάνει κάτι. Είναι δεδομένο ότι η συνεργασία και των δύο, θα έχει αποτελέσματα.
ΕΡ: Ο Αλέξης Ντανατσίδης αποτελεί τη συνέχειά σας; Θα είναι ο διάδοχός σας στο μέλλον;
ΑΠ: Δεν το γνωρίζω. Η πορεία θα δείξει ποιος είναι ο καλύτερος για τη θέση. Όποιος θα είναι άξιος και πιο κατάλληλος θα αναλάβει τον ρόλο όταν αποφασίσω εγώ να εγκαταλείψω. Η ομοσπονδία θα πάρει την απόφαση εκείνη τη στιγμή. Αυτή τη στιγμή η ομάδα έχει δύο προπονητές που δουλεύουν και μαθαίνουν. Ακόμα και εγώ μαθαίνω από αυτούς, γιατί έχει αποδειχθεί πως ακόμα και ένα μικρό παιδί μπορεί να σου μάθει κάτι. Οπότε είναι κάτι που θα φανεί στο μέλλον. Μόνο ο Θεός γνωρίζει τι θα γίνει.
